εναποικοδομώ

ἐναποικοδομῶ (-έω) (Α)

κλείνω κάποιον σ' ένα οικοδόμημα χωρίς έξοδο («τὸν προδότην ἐναποικοδομήσαντες διέφθειραν», Πολύαιν.).